Drie maal onbeklommen in Pakistan

2019
2
.

De duisternis bedekt ons als een kil donker deken. Terwijl de laatste warmte mij ontsnapt hoor ik enkele meter boven mij Kurt opnieuw van positie veranderen. Met zacht geruis baant een handvol fijne sneeuw zich een weg tot op mijn matje en terwijl het traagjes in mijn broek begint te smelten, vraag ik me af wat ik hier precies doe. Te moe om mijn crampons uit te doen besliste ik om mijn slaapzak rond mij te winden maar terwijl de uren tot zonsopgang tergend traag voorbij tikken, merk ik dat mijn hongerige, uitgeputte lichaam dit maar niks vindt.

Bijlage
Drie maal onbeklommen in Pakistan.pdf